Arrivederci!

Weer veilig en wel thuis willen we jullie toch nog even iets vertellen over onze laatste week Italië.

Na het saaie en koude Perugia kwamen we terecht in het bruisende doch ook koude stadsleven van Firenze (oftewel Florence). Na een powerwalk door de stad gingen we de volgende dag Toscane per scooter verkennen. We hadden allebei geen enkele ervaring met scooterrijden, waardoor het enigszins begon met horten en stoten. Uiteindelijk bleken we natuurtalenten te zijn, althans, dat vertelde de jonge Italiaanse instructeur ons. Tussendoor kregen we een goede lunch en mochten we rode wijn proeven, waarna het scooterrijden natuurlijk alleen maar soepeler ging :) het kan allemaal in Italië. Helemaal verkleumd kwamen we weer aan in Florence.

De dag daarop hadden we gepland om het middeleeuwse Siena te verkennen, we eindigden echter op het plein in de zon. We konden het niet laten na alle kou. Na een paar uurtjes opwarmen in de zon hebben we toch nog de moed bij elkaar geraapt en wat sightseeing gedaan.

Na een middagje doorgebracht te hebben in de trein, kwamen we aan in de stad der water: Venetië. In de avond bleek het een rustig stadje, maar de volgende dag bleek het zwart te zien van de toeristen. Desalniettemin hebben we ons laten meeslepen door deze mooie maar vreemde stad die net op een museum lijkt. Ondanks de pracht en praal van deze stad werd het na twee dagen toch een beetje beklemmend doordat je omringd wordt door water en de straatjes die er zijn heel smal zijn. Grappig feitje is dat er alleen maar watertaxi's zijn en dat zelfs de ambulance zich over het water vervoert. De laatste ochtend hebben we een uitstapje gemaakt naar Burano, een heeeeel klein eilandje waar alle huizen in een andere kleur zijn geschilderd. Net als in Perugia: erg leuk om te zien, maar er was geen drol te doen.

Vandaar dat we opgingen naar Verona. Nog nooit zijn wij zo hartelijk ontvangen als in dit kleurrijke en met ikea items gevulde B&B. Dit gezellige studentenstadje ging onze verwachtingen te boven. 's Avonds, al genietende van een Spritz (typisch Italiaans drankje) op het grote plein, hadden we het idee dat we ons op de Grote Markt in Nijmegen bevonden. Met de briljante Veronakaart op zak konden we de volgende dag alle sightseeing doen in één dag, zo ook het balkonnetje van Juliette.

Time flies when you're having fun en het werd alweer tijd om naar onze laatste stad te vertrekken, Bologna! Hier werden we verwacht door een Italiaans koppel met twee kids waar we die nacht zouden slapen. Ze bleken een uitgebreid Italiaans maal met verse homemade pasta en lekkere rode wijn voor ons in petto te hebben. Hier hebben we natuurlijk lekker van gesmuld. Deze ontzettend lieve man bood ook nog eens aan ons naar het vliegveld te brengen om half 7 in de ochtend.

Na tijdens de vlucht de stewards en stewardessen bestudeerd te hebben landden wij zeer dichtbij het vertrouwde Nijmegen en stond ons ontvangscomité al klaar ;)

Hopelijk hebben jullie genoten van onze avonturen, wij in ieder geval wel! :)

Arrivederci!

Parla inglese? Non capisco!

Na ons Siciliaanse avontuur, gingen we onze geliefde eilanden verlaten, op weg naar het vasteland. We gingen met de boot van Palermo naar Napels, zoalsin ons vorige berichtje te lezen. Voordat webij de bootaankwamen, ontmoetten we tijdens het eten van een broodje drie Israelischemensen die op de boot bleken te werken! Een van hen bleek de dag daarna vrij te zijn nadat de boot aankwam, dus hij zou ons een deel van Napels laten zien! Na een briljante boottocht (poging doen tot slapen op een bankje als een zwerver in een hoekje van de bar :)) kwamen we aan in Napels om 6u in de ochtend! Toen begon dus ook onze door een Israelische guide begeleide sightseeing tour. Zo hebben we kastelen, fonteinen, beroemde piazza's, gallerieen en koffiebars gezien. Maar ook de oudste pizzeria van Italie! Dit alles deden wij voor 12u 's middags, dus ook de pizza! Na afloopgingen we onze backpacks op de boot ophalen, die we zo lang in de hut van de crew hadden gezet. Onze grote vriend vond het een goed plan als we die even zelf op gingen halen, de kapitein echter niet. Hij werd ontslagen.

Na deze prachtige tour, waren we kapot en zijn we op zoek gegaan naar ons hostel. Onze kaart-lees-kwaliteiten schoten wederom tekort. Dankzij vriendelijke Italianen, kwamen we een uur later aan in het hostel. Daar vonden we vriendelijke Aussies. Jeeeehj ze spraken Engels! De drie daaropvolgende dagen hebben wij ons kostelijk vermaakt met deze dolle mensjes, waaronder de Australische 'crew', Maleisische Australiers, een Italiaanse Amerikaan, DE Fillipo en Simon, de veel te dikke kat. Zo nam onze Italiaanse Amerikaan, die werkelijk met iedereen vrienden maakte, ons mee naar een echte Italiaanse trattoria (lunchen tot je erbij neervalt) en een aquaduct onder de grond. Misschien leuk om te vermelden dat hij 7 kg is aangekomen tijdens zijn reis in Italie, zijn thesis gaat dan ook over Italiaans eten en drinken. Nadat we werden uitgescholden door 13-jarig Napolitaans schorriemorrie in de metro, liet DE Fillipo (een echte Napolitaan) onsdebesteJazzbar en de slechtste nachtkroeg in Napels zien.Achteraf kregenwe eenwonderschone wandeling door Napels by night, waarbij hij vertelde dat de camorra ieder moment kon toeslaan, hoera. Ook hebben we een uitstapje naar Capri gemaakt, waar onder andere het tweede huis van Giorgio Armani te zien is. Het leukste was dat we een historische villa wilden bezoeken bovenop een berg, maar na een wandeling van een uur berop, bleek deze al dicht te zijn.

Napels uitzwaaiend, gingen wijper treinnaar Rome. Hoewel het nieuwe hostel niet zulke gezellige Aussies als in Napels bevatte, lag het toch lekker centraal naast het Colosseum en was de naam van de receptionist Ally, oftewel Ali-G. We hebben in 2,5 dag zowat alle sightseeing gedaan, dat wil zeggen 10 uur lopen op een dag! Zucht. Op de laatste dag kwamen we moe doch voldaan ineens onze Maleisische Australiers tegen! Hoe klein is de wereld, we zagen ze zomaar ineens op straat lopen. Daarna zijn we samen gaan koffiedrinken, pizza eten en wijn drinken. Na Rome by night, helaas niet met zo'n dolle gids als DE Fillipo (die trouwens van adel zegt te zijn), konden wij ons de volgende dag weer in onze backpack hijsen.

Onze volgende bestemming was Perugia. We schrokken ons een hoedje toen we aankwamen: de locals droegen jassen, sjaals en handschoenen! En terecht, het is kkkoud! Het blijkt een stad te zijn op een berg waar niks te doen is. Mooi om te zien, maar daar blijft het bij. Vandaar dat we nu gestrand zijn in een internet cafe. De meevaller: er bleek een chocoladefestival gaande te zijn! We zitten nu dan ook enigzins misselijk dit berichtje te typen. Zo dadelijk gaan we terug naar ons hostel, ofja, meer een hutje op de hei. Hier gaan we naartoe per gondel, dat is weer eens iets anders dan stampvolle metro's. We kijken er naar uit om morgen te vertrekken naar Florence, ook al moeten we dan weer de landelijke berglucht verruilen voor de muffe stadslucht.

Ciao!

Sicilianen, Siciliaanse sardientjes en Siciliaanse kerken, veeeeel!

Na een mooie vlucht van maar liefst 140 km, kwamen wij aan in het groene Sicilie. Wij keken onze ogen uit, de Siciliaanse mannen trouwens ook. Na 5 weken Malta zonder kleur, waren we blij weer wat groens om ons heen te zien. Maar, al gauw kregen we heimwee naar ons Arabische eilandje. Engels spreken doen ze hier namelijk niet! Ook als je zegt dat je geen Italiaans spreekt, blijven ze doodleuk door ratelen in het Italiaans, heel praktisch.

Als eerste kwamen we aan in Catania. Best een groot stadje in het oosten van Sicilie. Mooi stadje, alleen nietheel veel te zien. Echter! De vismarkt was hilarisch. Het waren honderden Italianen die allemaal dachten het hardst te kunnen schreeuwen. En ja, ook als ze een halve meter naast je staan, denken ze nog dat je ze niet verstaat als ze niet schreeuwen. Ons gehoorbereik is daardoor helaas alweer geslonken. We zagen niet alleen sardientjes en mosselen, maar ook heuse zwaardvissen, met zwaard en al er nog aan! Dolletjes. Na dit spektakel vonden we eigenlijk dat we er zelf van moesten proeven, vandaar dat wij heel heldhaftig vis hebben gekocht! Het bleek hierbij echter wel dat afdingen niet onze grootste talent is (Dirk, waar ben je als we je nodig hebben). Natuurlijk hebben wij in de avond zitten smikkelen van deze vis.

Ook hebben we in het oosten het dorpje Taormina bekeken. Dit bleek een toeristisch plekje te zijn, maar zeker de moeite waard. Idyllische piazza's en natuurlijk, veel kerken. Ook hebben we hier een oud Grieks amfitheather bezocht. Na dit stadje hebben we ons gewaagd aan een bezoekje aan de Etna! Onze gids vertelde ons dat het een van de top 5 meest actieve vulkanen is van de wereld en dat hij elk moment kan uitbarsten. Dit vertelde hij op het moment dat we op de vulkaan stonden, hoera. We hadden er zin in. Wij hebben hier ook opgedroogde lava gezien, wat net chocolade leek, mmm ;).

Daarna hebben we onze reis vervolgd naar Palermo! Palermo, in het noordwesten van Sicilie,bleek een grotere stad te zijn, met als gevolg: meer kerken. Deze hebben wij dan ook allemaal trouw bezocht. Wat nog best interessant bleek, we hebben geleerd over de Arabische versierselen en Romaanse stijlen. Daarnaast lazen wij in onze lonely planet dat deze stad wat onveilig bleek te zijn. Wij verwachtten spectaculaire maffia shoot outs. Helaas, het enige wat we hebben gezien waren politieagenten met kogelvrije vesten.

Nu staan we op het punt de boot naar Napels te nemen! Dit gaat ons de hele nacht kosten, meer dan 10u. We zullen daarbij op het dek slapen, we waren namelijk te arm voor een bedje :).

Ons volgende verhaaltje zal dus komen vanaf het vasteland!

Doei!

Sahha Malta! Ciao Italia!

Na een roerige maand Malta kijken we er met een zonnige blik op terug.

Hoewel de Gossip zich uitgebreid heeft (mister V. blijkt romantische praktijken te hebben met de Fat Maltese Guy, mister S. vond ons zo aardig dat hij ons meevroeg op een familietrip --> bleek helaas niet door te gaan) was het al met al een mooie stage. Aangezien afgelopen dinsdag onze laatste stagedag was hadden we nog tijd genoeg om te sightsee'en. We hebben onder andere de Mosta Dome, Marsaxlokk (klein vissersdorpje) en Palazzio Parisio Naxxar bezocht. Dit alles vanuit een ander perspectief dan de bus: de auto. Onze heldhaftige chauffeur Chris wist de Maltese idioten te trotseren.

Afgelopen week hebben we al afscheid genomen van vele andere studenten. Nu is het dan ook onze tijd gekomen om Malta gedag te zeggen. Wij hebben namelijk een vlucht geboekt naar Sicilie. Vanaf maandag zullen wij onze reis voortzetten vanaf Catania!

Wij hebben d'r zin an!

Hospital Gossip

Na een tijdje vertoefd te hebben in het ziekenhuis, komen we op onze favoriete bezigheid uit: mensen bespreken. Zo hebben we iedere dag te maken met de schone uberdokters op de afdeling. Een korte beschrijving van onze gossip:

* Mister V (consultant van Maudy, de uberdokter die je de hele dag op de hielen dient te lopen): een oude bekende uit ons eerdere berichtje. Dit propje (dat wil zeggen: klein, dik en arrogant) heeft moeite met normale zinnen formuleren met een onderwerp erin, dat wil zeggen gebiedende wijs. Het gaat vooral om zinnen als: ga zitten, ga naar een andere dokter, enzovoort. Al is het een wonder als er uberhaupt al conversatie met studenten plaatsvindt. Maar, er blijkt een dikke, maltese student te zijn, wiens charmes vat hadden op mister V. Dat wil dan weer zeggen dat er geen plek is voor lieve (slanke) nederlandse studenten! Samenvattend zegt hij dus nooit wat, maar de luttele woorden die hij zegt zijn door zijn maltese accent en af en toe mondkapje, ook nog eens slecht te verstaan! De remedie: ja knikken en doen alsof je het begrijpt.

* Misses H: hulpje van mister V, voor wie zij als de dood is. Soms is ze aardig, soms lokt ze je met een smoesje de deur uit en doet ze die zonder pardon voor je neus op slot zodat je een half uur op de gang kan staan wachten. Gezien de beperkte aandacht van mister V. voor zijn studenten, worden zij regelmatig bij haar gedumpt.

* Dokter F: ook hulpje van mister V, echter wel een schatje. Hij zorgt voor de camera in de operatiekamer wanneer de dikke, maltese student het beeld in de patient blokkeert tijdens een operatie. Praat op de eerste plaats, en dan ook nog in begrijpbaar engels!How nice. Soms, hoe vreemd het kan klinken, maakt hij grapjes.

* Mister S (consultant van Carlijn): nog niet eerder voorgekomen in berichtjes. Hij werd erbij gehaald om het overbevolkingsprobleem bij mister V. op te lossen, met goed resultaat. Ook hij blijkt een propje te zijn (zoals bijna de hele bevolking in Malta), echter wel een vrolijk propje. Zo gaat hij dansen als zijn telefoon af gaat en maakt hij heel de dag door grapjes. Mogelijk komt dat doordat hij dagelijks uitslaapt, het is namelijk een wonder als hij minder dan een half uur te laat komt! Zo kwam hij vandaag helemaal niet opdagen. Al met al een prima uberdokter.

* Dokter M: 32-jarig hulpje van mister S, echter niet doodsbang voor zijn chief. Wel zit hij heel de dag door manieren te bedenken om vrouwen te imponeren. Maar dat is van tevoren natuurlijk al een verloren zaak. Leuk detail is dat hij bij zijn ouders woont en zijn hobby is miniatuur gebouwen schilderen, waarvoor hij momenteel een week in Dover vertoeft.

Al met al genoeg om over te praten na thuiskomt van the hospital!

Daarnaast zijn wij niet de enige die er wat van kunnen! De uberdokters doen namelijk de hele dag aan hospital politics. Dat houdt in: in het Maltees met grote gebaren tegen elkaar praten over al het drama op de werkvloer. Dit komt doordat er een groot tekort aan gynaecologen in het ziekenhuis is.

Tot zover de Mater Dei Hospital update!

Stage op zijn mediterraans!

Sinds ons vorige berichtje hebben we nog wat stadjes bezocht als Valetta (de hoofdstad) en Mdina. Ook hebben we een van de schone zandstranden in de omgeving gezien. Verder zijn we in da club geweest! Die blijken hier allemaal in een hoekje bij elkaar te liggen, het wordt Paceville genoemd, wat op de kaart gewoon als een dorpje staat, bizar!

Woensdag begon onze stage! Het liet ons allebei niet geheel ongeroerd en vonden het wel wat spannend. Dit bleek helemaal niet nodig te zijn. We kwamen namelijk aan, waarna onze pasjes werden gemaakt. Langzaam als ze zijn, waren we anderhalf uur verder! Daarna ontstond het debakel van onze consultants (zo noemen ze hier de uberdokters) zoeken. Dit bleek nog een heikel punt, want piepers hebben ze hier wel, maar ze gebruiken ze niet! In ieder geval niet voor deze doeleinden. Na een uur het hele ziekenhuis door gesjeest te zijn om die man te zoeken, vonden wij onze consultant, dokter Vella. Tussendoor bij de poli konden we hem even een handje geven, hij zei ons morgen terug te komen.

Donderdags kwamen we aan en kregen we niet eens hallo van grote vriend Vella, wat een beetje jammer was. We gingen daarna met 4 personen met hem en zijn assistenten meekijken tijdens de ward round, de visite. Dit was een beetje veel, want ja, wie wil er nou 7 paar ogen op zich gericht hebben als je wide open ligt. Nadat Maudy bij een keizersnede mee had gekeken en Carlijn bij een natuurlijke bevalling, hebben we proberen te regelen dat het overbevolkings probleem opgelost zou worden. Maaike zou teruggaan naar haar originele consultant, Carlijn kreeg een andere en dan zouden Maudy en Julia overblijven bij dokter Vella.

Zo kon Carlijn vrijdags bij de poli van dokter Scerie meekijken en Maudy zaterdags bij de operaties van dokter Vella! Hopelijk gaat het zo goedkomen! Tot zover de manier van regelen in de mediterraanse regio.

Dan zijn we nog iets belangrijks vergeten te melden, want we zijn verhuisd! We wonen nu in Sliema, een wat drukker dorpje dan Msida, waar ‘s avonds dingetjes te doen zijn. Ons appartementje is groter, mooier, we hebben een eigen badkamer, maar above all: vanaf ons balkon hebben we uitzicht op zee!

Later meer over onze momenten dat we de toerist uithangen en pogingen doen tot maltese uberdokters volgen!

Bizarre feitjes over Malta

Na een aantal daagjes vertoeven op dit eiland hebben we voor jullie een aantal bizarre feitjes verzameld:

1. Er is altijd vuurwerk: overdag, 's avonds, het maakt niet uit;

2. Elke auto heeft een deuk (misschien een logische gevolgtrekking van hun rijstijl);

3. Studenten aan de universiteit betalen geen collegegeld, ze krijgen zelfs geld toe;

4. Werkende Maltezers betalen slechts 18% inkomstenbelasting;

5. Nergens hoef je parkeergeld te betalen en iedereen heeft een auto;

6. De bus komt wanneer hij komt en wanneer de buscauffeur zin heeft om te stoppen. Als de buschauffeur zin heeft om te bellen of te roken achter het stuur dan kan dat ook;

7. Ze eten hier slakken, paarden en konijnen, ze staan in elk restaurant op het menu. Wij zijn binnenkort uitgenodigd om het ook eens te proberen...;

8. Carlijn is een van weinige blonde mensen/vrouwen op het eiland, wat zorgt voor gevaarlijke situaties op de weg;

Na gisteravond het nachtleven van Malta te hebben verkend gaan we vandaag lekker een dagje naar het strand. Morgen beginnen we met onze stage, daarover de volgende keer meer!

Carlijn&Maudy

Waar zijn we, en wat doen we hier?!

Ou,*

Stel, je komt aan en je ziet duizend bordjes met namen bij de aankomst op het vliegveld, maar niet je eigen, paniek! Een half uur later wordt je eindelijk opgehaald op het vliegveld, wordt je in een appartement gedropt in de middle of nowhere. Het enige wat je kunt zien is een rotonde en in de verte een ziekenhuis. Dan ga je water halen, praten er mensen Arabisch! Althans, zo lijkt het. Zo begon het dus :). Na anderhalve dag kunnen we zeggen dat we een appartement in Msida (Silent city) hebben met een Russisch koppeltje. Woensdag zullen we verhuizen naar een ander appartement, in Sliema. In dit stadje is meer te doen!

Gisteravond gingen we met Jakob (de idioot die veel te laat was op het vliegveld en de president van de MMSA, de organisatie waarmee we hier zijn) drinks doen in Sliema. Toen begon het te dagen waarvoor we hier zijn (foto's volgen)! Een mooi stadje by night, dus we zijn nieuwsgierig naar overdag. Na een spannende nacht met op kasten klimmen en op de airco slaan, gingen we vandaag met de boot naar Comino, een eilandje tussen Gozo en Malta. Dit was een grote rots met allemaal plantjes, waar duizend mensen op twee vierkante meter zand zaten. Maaar, desalniettemin, toch een lekker strandje met een verfrissende zee met jelly fishes, jeh. We waren hier met de andere exchange students, heel gezellig!

Woensdag beginnen we met onze stage. Van de andere studenten die al geweest zijn hebben we allemaal dingetjes gehoord. Vooral dat het heel laidback is. Onze zoektocht naar geschikte schoenen blijkt waardeloos, je mag gewoon op flipflops! Dus we zijn benieuwd!

Verder is het weer heel goed, 35 graden! Beetje heet, maar beter dan regen....! Daarmee proberen we niemand jaloers te maken verder....

Liefs,

Maudy en Carlijn

*ou. Niet omdat we pijn hebben, maar gewoon omdat je zo hallo zegt in Malta :).